من، پرکاربردترین کلمه در محاورات روزمره است؛ ولی در باطن ساز خود را می‌زند و به نقش محوله چندان اهمیتی نمی‌دهد.
ساز پرطمطراق «من»، معرفی خود، مطرح کردن خویشتن و درنهایت به محبوبیت رساندن خود است. «من» برای معرفی خود به ابتکارات و اقدامات فراوانی دست می‌زند. گاهی با فریاد، گاهی با خویشتنداری، گاهی با زیرکی و زمانی با ریاکاری به میدان می‌آید تا بیشتر به توجیه و تفسیر خود بپردازد. گاهی با تکبر و نخوت به صحنه می‌آید، گاهی با فروتنی و تواضع بیش‌ازاندازه، خود را مطرح می‌سازد، گاهی در لباس نصیحت و پند و اندرز احاطه‌ات کرده و زمانی در نقش یک منجی بشریت لباس رزم می‌پوشد و خود را به میان معرکه می‌اندازد. گاهی با سکوت و وقار رقیب را از صحنه به در می‌کند، گاهی با پرخاش و دشنام به مبارزه می‌ایستد و زمانی هم با فریاد و ضجه می‌گوید: «من سلحشورترین و بصیرترین و خردمندترین هستم!» چه‌بسا برای رسیدن به این آرزوها از خود تلاش‌هایی نشان می‌دهد و به درجه‌های بالای علمی هم نائل می‌شود...
- ۹۴/۰۳/۱۲
با سلام
وبلاگ نویس فرهیخته ، مطلب شما در سایت قلم تو منتشر گردید
منتظر مطالب خوب شما هستیم.
لینک مطلب شما :
http://ghalameto.ir/news/7840/%D9%85%D9%86-%D8%B1%D9%88-%D8%AD%D8%B0%D9%81-%DA%A9%D9%86
هدیه سایت:
منم که زمین را از عدالت لبریز می کنم چنان که از ستم آکنده شده است . امام مهدی (ع)
با تشکر فراوان
سایت قلم تو